Dorośli lubią liczby.

Kiedy się im opowiada o nowym przyjacielu, nigdy nie pytają o rzeczy najważniejsze.

Nigdy nie zastanawiają się: "Jaki jest dźwięk jego głosu? Jakie są jego ulubione zabawy? Czy zbiera motyle?"

Pytają za to: "Ile ma lat? Ilu ma braci? Ile waży? Ile zarabia jego ojciec?"

I dopiero wtedy mogą uznać, że wiedzą o nim wszystko.

Jeśli powiesz dorosłym:

"Widziałem piękny dom z różowej cegły, z pelargoniami w oknie i gołębiami na dachu..." - nie są nawet w stanie go sobie wyobrazić.

Trzeba im to określić: "Widziałem dom za sto tysięcy franków". Wtedy dopier wykrzykną: "Jaki śliczny dom!!!"